મિલન મોકા નથી મળતા

તને જોયા કરું છુ પણ મિલન મોકા નથી મળતા
સિતમ છે, સામે મંઝિલ છે, અને રસ્તા નથી મળતા.

પછી આ વિરહ રાતે આ ફરે છે કોણ આંખોમાં
કહ્યુ કોણે કે અંધારામાં પડછાયા નથી મળતા.

ભલા એવા જગતમાં શુ ફળે જીવનની ઇચ્છાઓ
કે જ્યાં મરજી મુજબના નીંદમાં સ્વપ્ના નથી મળતા.

નવીનતાને ન ઠુકરાવો નવીનતા પ્રાણપોષક છે.
જુઓ કુદરત તરફથી શ્વાસ પણ જુના નથી મળતા.

કરી શકતો નથી હું મારા મિત્રોની કદરદાની
ફક્ત એક કારણે, કે દુશ્મનો સાચા નથી મળતા.

“મરીઝ” અલ્લાહના એકત્વમાં શંકા પડે ક્યાંથી
જગતમાં જ્યારે બે ઇન્સાન પણ સરખા નથી મળતા.

ગણનામાં નથી હોતી

કસોટીમાં સફળતા કંઈ જ ગણનામાં નથી હોતી,
કે બદલાની શરત એની પરીક્ષામાં નથી હોતી.

કહી દઉં તો પછી લોકોનું રસરંજન મરી જાશે,
કે મારી હાજરી મારા તમાશામાં નથી હોતી.

ન દિલ મારું દુઃખે, એ લાગણી તો તારા દિલમાં છે,
ભલે સચ્ચાઈ કંઈ તારા ખુલાસામાં નથી હોતી.

અમે આડા પડી ત્યાં પણ વિસામા મેળવી લીધા છે,
ઊભા રહેવાનીયે સગવડ જે રસ્તામાં નથી હોતી.

ગયું કયાં રૂપ તારું કે હું આવ્યો છું સરળતાથી,
હવે કંઈ ખાસ નડતર તારા રસ્તામાં નથી હોતી.

'મરીઝ' એવાય લોકોને ઘણી વેળા દુઃખી જોયા,
કશી પણ જેમને તકલીફ દુનિયામાં નથી હોતી.

એવી કલા મળશે

સાચી છે મહોબ્બત તો એક એવી કલા મળશે,
મળવાના વિચારોમાં મળવાની મજા મળશે.

તે બાદ ખટક દિલમાં રહેશે ન ગુનાહોની,
જ્યારે તું સજા કરશે ત્યારે જ ક્ષમા મળશે.

ભૂતકાળની મહેફિલમાં ચાલો ને જરા જોઈએ,
જો આપ હશો તો સાથે ફરવામાં મજા મળશે.

દુનિયાના દુઃખો તારો આઘાત ભૂલાવે છે,
નહોતી એ ખબર અમને આ રીતે દવા મળશે.

માનવને ય મળવામાં ગભરાટ થતો રે'છે,
શું હાલ થશે મારો જ્યારે ખુદા મળશે.

થોડાક અધૂરાં રહી છૂટા જો પડી શકીએ,
તો પાછું મિલન થાતાં થોડીક મજા મળશે.

હું યત્ન નહીં કરતે જો એની ખબર હોતે,
પણ જાણ નથી શું શું તકદીર વિના મળશે.

સમજી લ્યો 'મરીઝ' એની સૌ વાત નિરાળી છે,
'હા'માં કદી 'ના' મળશે, 'ના'માં કદી 'હા' મળશે.

હું ક્યાં કહું છું આપની ‘હા’ હોવી જોઈએ

હું ક્યાં કહું છું આપની ‘હા’ હોવી જોઈએ,
પણ ના કહો છો એમાં વ્યથા હોવી જોઈએ.

એવી તો બેદિલીથી મને માફ ના કરો,
હું ખુદ કહી ઊઠું કે સજા હોવી જોઈએ.

મેં એનો પ્રેમ ચાહ્યો બહુ સાદી રીતથી,
નહોતી ખબર કે એમાં કલા હોવી જોઈએ.

પૃથ્વીની આ વિશાળતા અમથી નથી ‘મરીઝ’,
એના મિલનની ક્યાંક જગા હોવી જોઈએ.

આ મોહબ્બત છે, કે છે એની દયા, કહેતા નથી

આ મોહબ્બત છે, કે છે એની દયા, કહેતા નથી.
એક મુદ્દત થઇ કે, તેઓ હા કે ના કહેતા નથી.

લ્યો નવાઇ આપની શંકા સુધી પહોંચી ગઇ.
બસ હવે આગળ અમે દિલની કથા કહેતા નથી.

એને તું સંયમ કહે, તારી કૃપા કિંતુ અમે,
મનમાં નબળાઇ છે તેથી દુર્દશા કહેતા નથી.

એ જ લોકો થઇ શકે છે મહેફિલોની આબરૂ,
જેઓ વેરાનીને પણ સૂની જગા કહેતા નથી.

બે જણા દિલથી મળે તો એક મજલીસ છે ‘મરીઝ’
દિલ વિના લાખો મળે, એને સભા કહેતા નથી.

નવાઈ શું જો કવિ દિલનો હાલ સમજે છે

નવાઈ શું જો કવિ દિલનો હાલ સમજે છે,
ફકીર લોક જમાનાની ચાલ સમજે છે.

પરંતુ કહેવાની લઝ્ઝત જવા નથી દેવી,
મને ખબર છે કે એ મારો હાલ સમજે છે.

સિતમ છે એ કે હૃદયની જો વેદના કહીએ,
જમાનો એને કવિનો ખયાલ સમજે છે.

આ ભેદ ખોલશે એક દિન ખુદાપરસ્ત કોઈ,
કે કોણ કોને અહીં પાયમાલ સમજે છે ?

હસીખુશીથી જે વાતો નિભાવું છું તેથી,
આ લોક મારા હૃદયને વિશાલ સમજે છે.

મળે તો એમની આશાને સો સલામ કરું,
કે વર્તમાનને પણ જેઓ કાલ સમજે છે.

અમે એ જોઈને દિલની વ્યથા નથી કહેતા,
કે એને ઐશની દુનિયા સવાલ સમજે છે.

તને બતાવી શકે કોણ ઉડ્ડયનની કલા,
કે તું હવાને શિકારીની જાલ સમજે છે !

મરણ અહીંથી તને લઈ જવાનું પળભરમાં,
તું બેખબર આ જગતને વિશાલ સમજે છે.

ખબર ખુદાને કે જન્નતમાં દુ:ખ હશે કેવાં !
કે ત્યાંના લોક મદિરા હલાલ સમજે છે.

ફક્ત હું એમના માટે ગઝલ લખું છું ‘મરીઝ’,
આ ચાર પાંચ જે મારો કમાલ સમજે છે.

જ્યાં છે એ નક્કી વાત કે કોઈ અમર નથી

જ્યાં છે એ નક્કી વાત કે કોઈ અમર નથી,
અમૃત મળે તો શું કરું ? એમાં અસર નથી.

ખામી તમારા રૂપમાં દેખાય છે હવે,
પહેલાં હતી જે, એવી અમારી નજર નથી.

ગઈકાલે શું થયું ભલા એનું તો ભાન ક્યાં?
આજે શું થઇ રહ્યું છે મને કંઈ ખબર નથી!

પાગલપણું આ પ્રેમનું હદથી વધી ગયું,
તે શેરીમાં ફરું છું કે જ્યાં તારું ઘર નથી.

આ છૂટવાની રીત કે મિત્રોએ કહી દીધું,
શું થઇ શકે કે જ્યાં તને તારી કદર નથી!

આવાગમન છે બંને જગતમાં સતત ‘મરીઝ’,
પૂરી જે થાય એવી જીવનની સફર નથી.